YAPARSA POSBIYIK YAPAR!

Geçtiğimiz günlerde Hakimiyet yayın grubunda haberleştirdiğimiz “Bu Nasıl Uygulama!” başlığı altında haberleştirdiğimiz engelli araçların otopark sorununa gündeme getiren yazıyı sizlerle paylaşmak istiyorum.

İsmini vermek istemediğim vatandaş; aynı zamanda özel çocuk sahibi olması nedeniyle konuyu o kadar net işlemiş ki; buna duyarsız kalmaktansa haber ile destek olmayı istemiştim.

Yazıyı bir kez daha okuduğumda ise -noktasına dahi dokunmadan- köşemden yayınlamayı uygun gördüm.

Haydi birlikte okuyalım;

Karadeniz Ereğli Belediyesi, otoparklarda engelli vatandaşlara tanınan 3 saatlik ücretsiz park uygulamasında yeni bir düzenlemeye gitti.

Yeni uygulamaya göre, otoparktan çıkış sırasında engelli bireyin araçta bulunması zorunlu hale getirildi.

Aksi halde ücret talep edilmeye başlandı.

Yani engelli park yerini kullanan bir araçta; engelli kartı var, ruhsat uygun, plaka sisteme tanımlı… Buna rağmen çıkışta sorulan soru şu:

“Engelli nerede?”!!!

Engellilik, sadece araçta bulunma meselesi değildir.

Engellilik; erişilebilirlik, anlayış ve empati meselesidir.

Çarşı merkezinde yaşanmış, yaşanacak çok basit bir örnek üzerinden gidelim:

Bir baba, yürüyemeyen, araçların ulaşamadığı noktalara kucak da taşınan özel gereksinimi olan çocuğunu doktor kontrolü ya da özel eğitimi için alışveriş merkezinin olduğu binanın önüne getiriyor ve sonra aracını alıp otoparka giriyor.

Muayene bitiyor.

Şimdi ne olması gerekiyor?

Babanın aracını otoparktan çıkarıp yeniden alışveriş merkezinin önüne getirmesi gerekiyor.

Çünkü çocuk yürüyemiyor!

Bu örnekleri çoğalta biliriz.

Engelli araçlarını sadece araç kullanabilen engelliler kullanmıyor; çoğu zaman o araçlar, engelli bireyi hayata bağlayan bir erişim aracı olarak aileler tarafından kullanılıyor.

Engelli aracı denilen şey, direksiyon başındaki engelliye değil; çoğu zaman yürüyemeyen, konuşamayan, araç kullanma imkânı olmayan bireyin hayatını kolaylaştırmak için var.

Ama yeni uygulama diyor ki:

“Engelli araçta yoksa, çıkamazsın.”

Peki bu baba ne yapacak?

Çocuğu imkânsız olmasına rağmen otopark çıkışına mı taşıyacak?

Yoksa engelli hakkını kullanamadığı için ücret mi ödeyecek?

Bu uygulama, engelli bireylerin hayatını kolaylaştırmak yerine, onları sürekli kendini ispatlamak zorunda bırakan bir sisteme dönüştürmüş durumda.

Engelli vatandaş;

Hak kullanırken sorgulanıyor,

Kart yetmiyor, plaka yetmiyor,

Fiziksel olarak “orada bulunmak” zorunda bırakılıyor.

Asıl Soru Şu

Yürüyemeyen bir çocuk varken, muayeneden çıkan özel bir birey varken, belediyenin derdi gerçekten suistimal mi, yoksa 60 lira mı?

Karadeniz Ereğli Belediyesi’nden beklenti nettir:

Engelliyi cezalandıran değil, Suistimali ayıklayan, Gerçek mağduriyeti görmezden gelmeyen daha adil, daha insani bir düzenleme yapılmasıdır.

Çünkü engelli bireylerin hayatı zaten yeterince zor. Buna bir de otopark çıkışında, “araçta mıydı, değil miydi?” tartışması eklenmemeli.

Engelliye kolaylık sağlamak için var olan bir alan, engelliye yeni bir engel üretmemelidir.

Eğer bu uygulama aynen devam edecekse, 3 Aralık Engelliler Günü’nü de, 3 Nisan Otizm Farkındalık Günü’nü de boş geçin.

Çünkü engelliyi otopark çıkışında sorgulayan bir anlayışın yaptığı kutlamalar; farkındalık üretmez, sadece takvim doldurur.

YAPARSA POSBIYIK YAPAR!

‘Yaparsa Posbıyık Yapar’ başlığı ile kaleme alınan, tüm detayların yer aldığı yazıdan sonra, ne olur bilemem.

Bildiğim tek şey ise bu sorunun Karadeniz Ereğli Belediye Başkanı Halil Posbıyık tarafından düzeltileceğine inancımdır.

İddialı değilim ama alınan böyle bir kararın Posbıyık’ın önüne nasıl iletilmiş olacak ki, bu tür bir ‘engel’e izin vermiş olsun!

Emin olacağımı iddia edebileceği durum ise; aynı Posbıyık’ın konuyu yeniden inceleyerek, yeni ve uygun bir düzenleme yapacağıdır…

Sağlıcakla kalın…

Bu yazı 134 defa okunmuştur

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (0)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---

---