ANNEN YOK KİMSEN YOK…

Hafta sonu Doğan Cüceoğlu’nun kendine özgü anlatımıyla dile getirdiği hikayelerine gitmek istedim,

Neden derseniz,

İnandığın ,öyle olması gerektiğini düşündüğün değerlerle karşılaşmak mutlu kılıyor insanı,ufkunu genişletiyor…

83 yaşında yaşımını yitiren sayısız insanın hayatına dokunan Doğan Cüceoğlu kendi yaşantısını o kadar muazzam anlatıyor ki,hüznünüde sevincinide bire bir yaşatıyor insana…

Öncelikle güzel bir çocukluk geçirdiğini, arkadaşları ile oynayarak hayatı öğrendiğinden bahsediyor.

Yemek yerken kaşığımı doldurmaya korkardım derken pür dikkat izlemeye başlıyorum televizyonu…

Hele birde ayakkabı hikayesini anlattıkça o bahsetmiş olduğum hüznüne ortak olmamak elde değil…

11 çocuk ve babam işte... Babam, şair ruhlu birisiydi ama iyi bir esnaf değildi. Ve evde bu sıkıntılar söz konusu olurdu. Yani ‘ne olacak, dükkan battı batacak’ hadisesi. Onun için yeni ayakkabı, yeni elbise konusunda hiçbir beklentim yoktu…

Öğretmenim ilkokul 1''de, ''Oğlum bu ayakkabıyla gelme artık sana yeni bir ayakkabı alsınlar'' dedi.

Dükkana gittim ama nasıl söyleyeceğim.

Dükkana gidemiyorum, babam orada.

Rahmetli Abdullah abim de babama yardım ederdi.

Köşede bekliyordum, abime nazım daha çok geçer.

O sırada kunduracı İbrahim, ''Sizin oğlan köşede bekliyor'' diye haber vermiş. Abdullah abim geldi, beni kolumdan tutup dükkana götürdü.

Babam ''Oğlum niye orada bekliyorsun'' dedi. ''Baba öğretmen ayakkabı aldırmak istiyor'' dedim. Babam durdu, ''Tamam oğlum, alalım'' dedi.

Kunduracı İbrahim''e gittik, öyle izliyorum ki hangi ayakkabıyı giydirseler ''Tamam oldu'' diyeceğim. Onun için yeni ayakkabı bende hep gerginlik yaratır, çünkü hep olmamıştır, hep vurmuştur. ''Bu olmadı, bunu giyeceğim'' diyememişimdir…

Annesini küçük yaşta kaybeden Cüceoğlu,
Bir gün bir şey yaptım ''''niye öyle yapıyorsun'''' diye babam bağırdı, ben kalakaldım ve enteresan bir şekilde çocuk aklımla şuna karar vermiştim: ''Annen yok, kimsen yok''

O zaman kimsen yoksa senin bir şey istemeye hakkın yok…

Siz ne düşürsünüz bilemem ama hani derler ya bir karıncayı bile incitemez işte tam öyle bir kalbin sesi bu…
Bütün yaşanılanlara rağmen şunu da ekliyor sözlerine,

Kış ortasında bile baharı yaşamak, yaşatmaktır, mutluluk...
Mutluluk aramakla bulunacak bir şey değildir, onu inşa etmek gerekir.

Doğru insan olabilmenin inceliklerinden bahsederken iç dünyasına ne güzel ışık oluyor insanın..
Saygı ve rahmetle anıyoruz…

Sağlıkla mutlu kalın efendim…

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (0)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---

---