SAVAŞIN ÇOCUĞU OLMAK…

Bugünlerde herkes Rusya’nın Ukrayna’da başlattığı askeri harekatın nereye varabileceğini konuşuyor.

Nereye varacağından bahsederken savaşa tanıklık eden zor şartlarda kalan bütün canlıların acısını da yüreğinde hissediyor…

 Dil,din ırk gözetmeksizin yaşanılan acıyı hissetmek insanlığın en güzel yönlerinden biri.

Sosyal medyadaki görüntülerle karşılaşıldığında kahrolmamak ise elde değil…

Umudun tükendiği çaresizliğin okunduğu karelerdeki bir çift göz içini parçalıyor insanın…

Kötülük nedir bilmeyen o güzeller güzeli çocukların savaşın ortasında kalması kahrediyor insanı…

Seksek oynayacak, ip atlayacak sokakları şenlendirecekken savaşın ortasında kalmak…

Hüzün nedir bilmeyen o çocukların gözleri şimdi hüzünle bakıyor…

İkinci Dünya Savaşından bu yana silahlı çatışmalar sırasında yaklaşık iki milyon çocuk öldürülmüş, yaralanmış ve sakat kalmış.Bunların dışında çoğu da ailelerini ne yazık ki  kaybetmiş.

Yetişkinlerin bile dehşete düştüğü savaş bölgelerinde çocukların hissettiklerini düşünmek bile istemiyor insan.

Bırakın yaşamayı düşünmesi bile korkunç…

Evini barkını vatanını bırakmak koca bir yalnızlık barındırmaz mı insanın içinde?

Bunların yanı sıra yok edilen ormanlar, verimsizleştirilen topraklar, kirletilerek kullanılamayacak hale getirilen yer üstü ve yeraltı su kaynakları, doğadaki tüm canlılar zarar görüyor hatta yok oluyor.

Bazen haberleri izlemek istemediğimizde haklıyız diye düşünüyorum.İnsanın bu durumları ne aklı alıyor ne yüreği…

Kimse zarar görmesin ama o güzel yürekli masum çocuklar hiç ama hiç zarar görmesin!

Öyle bir ağlasam, Öyle bir ağlasam ki çocuklar,

Size hiç göz yaşı kalmasa.

Öyle bir aç kalsam, Öyle bir aç kalsam ki çocuklar,

Size hiç açlık kalmasa.

Öyle bir ölsem, Öyle bir ölsem ki çocuklar,

...Size hiç ölüm kalmasa.

Sağlıkla mutlu kalın dostlar!

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (0)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---

---