YALANCININ MUMU...

Bugün ‘Kıssadan Hisse’ deyimini de hatırlatarak bir şeyler yazmak istedim.

İstanbul’daki Fatih Medresesi’nin her odasında dört beş talebe beraber kalırmış.

Bu talebeler memleketlerinden getirdikleri fasulye, bulgur, mercimek, nohut vesaireyi beraber pişirirler, beraber yerler ve her hafta içlerinden birisi nöbet tutarak bu işleri yaparlarmış.

Geceleri ders çalışmak için yaktıkları mumların parasını da aralarında toplayıp, o haftaki nöbetçi talebeye verirlermiş.

Bu talebelerden birisi çok açıkgözmüş.

Her gece şamdanların dibinde kalan kırıntı mumları toplar, eritir ve onlardan uydurma bir mum yaparak parayı cebine indirirmiş.

Fakat onun yaptığı mum, yeni mumlar gibi uzun müddet odayı aydınlatamaz, erkenden sönermiş.

İşin farkına varan arkadaşları, bir gece yine yatsı namazından sonra karanlıkta kalınca, hesap sormaya başlarlar:

– Biz sana para verdik, ne diye mum almadın?

– Aldım işte, ne yapayım mumlar küçülmüş, bu kadar yanıyor.

İçlerinden birisi:

– Tabii o kadar yanar, çünkü “Yalancının mumu yatsıya kadar yanar” demiş.

Yani o yalan er yada geç ortaya çıkacak ama bu durumun içinden çıkması zor olacaktır.

Maalesef şöyle de bir gerçek var,

Yetişkinler üzerinde yapılan çalışmalar, yalan söyleme konusunda beyinlerimizin zaman içerisinde bunu geliştirdiğini ortaya çıkartıyor.

Bu durumda her zaman olduğu gibi bizim davranışlarımızın çocuk üzerindeki etkisini gösteriyor.

Çocuğun ebeveyni model alması düşünüldüğünde yalanı görmesi elbette bu alışkanlığı kazanmasına sebep olacaktır.

Böyle kötü bir davranışla karşılaşmamak için bu davranışı öğrenmemelerini sağlamak en güzeli…

Biz doğruyu yaşayalım ki, çocuklarımızda doğru yaşasın.

Sağlıkla mutlu kalın efendim!

Yazara ait tüm yazılar için tıklayınız

Tweetle

YORUMLAR (0)

YORUM EKLE

YORUM EKLE

---